ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Τα Θαύματα της Παναγίας της Κεχριωνιώτισσας
Μια επίσκεψη στον Κεχριώνα σου φέρνει δάκρυα στα μάτια. Μία από τις
πιο αγαπημένες και με πλούσια ιστορία Εκκλησία της Παλλικής, στέκει
όρθια, αλλά με σοβαρά τραύματα.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο αντικρύσαμε έκπληκτοι ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως αναφορά στον Κεχριώνα και στα Θαύματα της Παναγίας . Καμία απολύτως αναφορά στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Κεχριωνιώτισσας.
Οπότε, για πρώτη φορά και μετά από έρευνα και συζήτηση με την οικογένεια Ζακυνθινού καταγράψαμε και σας μεταφέρουμε διαδικτυακά τα Θαύματα της Θεοτόκου του Κεχριώνα.
Πρόκειται για οικογενειακή Εκκλησία, που τα μόνα της έσοδα προέρχονται από την Ημέρα της Εορτής της.
Φυσικά θα συνεχίσουμε την αναζήτηση μας και θα ψάξουμε να βρούμε και άλλες αναφορές στην Θαυματουργή αυτή Εικόνα του Κεχριώνος.
Η μητέρα του παιδιού η οποία είχε πίστη στην Παναγία, αμέσως ζήτησε από τον άνδρα της να κάνουν στο δωμάτιο του παιδιού μιά αγρύπνια για την υγεία προς την άγνωστη Εικόνα της ΚεχριωνιώτΙσσας. Ο πατέρας δέχτηκε αμέσως και στην μέση της νύχτας άκουσαν το παιδί να φωνάζει από το δωμάτιο του. Το παιδί ήταν τότε 7 ετών. Γονείς και παιδί, θεραπευμένο πλέον, επισκέφτηκαν την Ιερά Μονή του Κεχριώνος το 1922 για να προσκυνήσουν την Εικόνα της Παναγίας, φέροντας το Εικονοστάσιο το οποίο φέρει την ΕΙκόνα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, το οποίο παραμένει έως και σήμερα στον Ναό.
Έπεσε λοιπόν στα γόνατα και ζήτησε από την Παναγία να κάμει το θαύμα της και να φανερώσει τον Ιερόσυλο για να φύγει η ενοχή από πάνω του. Ένα μεσημέρι του Ιουλίου ο Χαράλαμπος Λουκέρης επισκέφτηκε για ακόμα μιά φορά το Εικονοστάσι για να αφαιρέσει τα χρήματα. Μιά αόρατη δύναμη, την στιγμή που πήρε τα χρήματα, τον κράτησε ακίνητο, και άρχισε να ουρλιάζει και να σπαράζει. Κοντά στο εικονοστάσι κατοικούσε η Αικατερίνη Μωραϊτη, η οποία στον ύπνο της άκουσε φβνές και νόμισε ότι πρόκειται για έγκλημα. Βγήκε από το σπίτι της και πλησίασε τον Λουκέρη, ζητώντας την βοήθεια ενός διερχόμενου εκείνην την στιγμή, του Διονυσίου Γρηγορίου Λιβιεράτου, ο οποίος είχε περιουσία στον λόφο “Φαβάτι” κοντά στην Μονή.
Έτσι λοιπόν, μετέφεραν τον Λουκέρη στην Μονή, ο οποίος έκλαιγε και ζητούσε το έλεος της Μεγαλόχαρης και ομολόγησε ότι αυτός έκλεωε το Εικονοστάσι.
Τις 17 Ιουλίου 1838, της ημέρα της Γιορτής της Αγίας Μαρίνας, μέσω του πλοίου “Αλβέρτα” οι γονείς οδήγησαν τον παράλυτο στο Ληξούρι. Φτάνοντας στην παραλία του Ληξουριού, επιβιβάστηκαν στο αμάξι του Γεωργίου Σιμονέτου-Αραβαντινού, με προορισμό τον Κεχριώνα. Όταν ο οδηγός άκουσε τον προορισμό “έτεινε την χείρα του εις την θύρα του αυτοκινήτου ίνα καταβιβάση τους επιβάτας” ! Αλλά σαν θαύμα, το χέρι του οδηγού έμεινε ακίνητο, ο οποίος φοβήθηκε και επικαλέστηκε την βοήθεια της Θεοτόκου και τελικά μετέφερε τους επιβάτες στην Μονή.
Το παιδί γιατρεύτηκε και κατευνθύνθηκε μόνος του προς τον Ιερό θρόνο της Θεομήτορος.
Ο οδηγός από τότε, κάθε χρόνο της εορτής, 23 Αυγούστου, μετέφερε τους ιεροψάλτες στην Μονή δωρεάν. Ακόμα και όταν πλέον είχε βγει στην σύνταξη κατέβαλε τα έξοδα της μεταφοράς των ιεροψαλτων.
Μπροστά στον θρόνο παραμένουν οι πατερίτσες του Σπηλιώτη για να θυμίζουν το γεγονός της γιατρειάς.
Οι πληροφορίες που αναφέρονται άνωθεν είναι καταγεγραμμένες από τον Αρχιμανδρίτη Γεράσιμο Κεφαλά, το 1973.
Οπότε καταλαβαίνετε ότι από τότε έως και σήμερα, αρκετά θαύματα της Παναγίας της Κεχριωνιώτισσας, δεν έχουν καταγραφεί.
Ηδη η οικογένεια, μετά τον πρώτο σεισμό, πήρε μαστόρους και επισκεύασε την στέγη. Δυστυχώς ο δεύτερος σεισμός του Φλεβάρη, χτύπησε σοβαρά την Μονή , με αποτέλεσμα τα έξοιδα επισκευής της να υπολογίζονται περισσότερα από 200.000 ευρώ !
(+30) 26710 94290, 6974 495054, 26710 84410
Σε επικοινωνία που είχε η οικογένεια με το Υπουργείο Πολιτισμού μάθαμε ότι “Στο Υπουργείο Πολιτισμού υπάρχει φάκελος της Μονής του Κεχριώνος, αλλά δεν έχει χαρακτηριστεί διατηρητέα. Παρόλαυτα όμως μας ζήτησαν να υποστηλώσουμε την Εκκλησία και να καλύψουμε καλά την στέγη και τα πλαϊνά της Μονής για να μην μπει νερό βροχής μέσα. Από εκεί και πέρα, επισκέφτηκαν τον Κεχριώνα η κα Ρηγάκου (Η΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων) και μία αρχαιολόγος από Ζάκυνθο. Μας είπαν ότι θα περάσουν, αλλά….”. Το εσωτερικό της Εκκλησίας θα το φροντίσουν, ανέφεραν. Το εξωτερικό; Τους τοίχους της Μονής; Τις υποστηλώσεις, επισκευές, μάδρες κλπ;
Επειδή όλοι γνωρίζουμε τα “Θα” του κράτους και την γραφειοκρατία του, καταλαβαίνουμε ότι η στήριξη από ιδιώτες και επιχειρηματίες είναι επιτακτική πλέον.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο αντικρύσαμε έκπληκτοι ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως αναφορά στον Κεχριώνα και στα Θαύματα της Παναγίας . Καμία απολύτως αναφορά στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Κεχριωνιώτισσας.
Οπότε, για πρώτη φορά και μετά από έρευνα και συζήτηση με την οικογένεια Ζακυνθινού καταγράψαμε και σας μεταφέρουμε διαδικτυακά τα Θαύματα της Θεοτόκου του Κεχριώνα.
Πρόκειται για οικογενειακή Εκκλησία, που τα μόνα της έσοδα προέρχονται από την Ημέρα της Εορτής της.
Φυσικά θα συνεχίσουμε την αναζήτηση μας και θα ψάξουμε να βρούμε και άλλες αναφορές στην Θαυματουργή αυτή Εικόνα του Κεχριώνος.
O “βομβαρδισμένος” Κεχριώνας. Αυτήν την φορά η Παναγία η Κεχριωνιώτισσα μας χρειάζεται ! Η Θαυματουργή Εικόνα που τόσους και τόσους θεράπευσε επί αιώνες και συνεχίζει να προστατεύει περιμένει την φροντίδα και την έμπρακτη αγάπη μας.
- 23 Αυγούστου 1694 : Τρεις διασωθέντες φυλακισμένοι Κεφαλονίτες, Ιάκωβος-Γεώργιος-Ιωάννης , απελευθερώνονται από τα δεσμά τους. Βερβερίνοι πειρατές τους συνέλαβαν στην θάλασσα και τους κρατούσαν αλυσοδεμένους. Οι απελπισμένοι Κεφαλλήνες, παραμονή του εορτασμού της Παναγίας, νοστάλγησαν τον Κεχριώνα. Ευχήθηκαν να μπορούσαν να προσκυνήσουν στην Παναγία την Κεχριωνότισσα. Υπέκυψαν στην κούραση και αφού ξύπνησαν είδαν ότι είχαν απελευθερωθεί από τα δεσμά του και ότι ευρίσκονταν “πλησίο του σεπτού Ναού της Παναγίας εις τον Κεχριώνα” και χύνοντας δάκρυα ευγνωμοσύνης αναφώνησαν “Παναγαία Θεοτόκε, επήκουσας τας δεήσεως ημών και επιτέλεσας το μέγα και κατάπληκτιον θαύμα Σου, σώσασα ημάς εκ των δεσμώ. Ιδού ημείς ελεύθεροι”.
- Το δεύτερο Θαύμα συνέβη το 1710. Ο Ανδρίτσης, ναυτικός και πλοιοκτήτης ιστιοφόρου, μεταφέροντας σιτάρι από την Ρουμανία στην Κεφαλονιά, διακρίνοντας στον ορίζοντα πειρατικό πλοίο, ζήτησε την βοήθεια της Παναγίας της Κεχριωνιώτισσας, θυμόντας το θαύμα των σκλάωβ της Μπαρμπαριάς.
- 20 χρόνια μετά, το 1730, ο Τιμόθεος Βουτσινάς ή Φαρσινός προσπάθησε να αποσπάσει μέσω μαχαιριού τιμαλφη από την Εικόνα της Θεοτόκου, στον γυναικωνίτη του Ιερού Ναού. Την στιγμή που ετοιμαζόταν να καρφώσει το μαχαίρι στο πρόσωπο της Εικόνας, παρέλυσαν τα χέρια και τα πόδια του και έμεινε ακίνητος. Και παρέμεινε έτσι μέχρι το πρωϊ , όπου ο Ιερέας πήγε στον Ναό για την πρωϊνή προσευχή και “ανήγγειλε το γεγονός εις Ενετόν Προβλεπτήν της νήσου ΜΑΤΤΙΟ ΣΑΝΣΟΝΙΟ”, όστις συνέλαβε τον αχρείον και ασεβή τούτο άνδρα και ετυφέκισε προ του Κωδωνοστασίου, ως πάλιν εμφαίνεται εις τας αναγλύφους του θρόνου παραστάσεις.”.
- Αρκετά χρόνια αργότερα, συνέβη και το τέταρτο Θαύμα. Το έτος 1906 η φοβερή νόσος “ευφλογιά” έπληξε όλους τους κατοίκους της Κεφαλονιάς. Όλοι οι Κεφαλονίτες επισκέφτηκαν την Ιεράν Μονή του Κεχριώνος και επικαλέστηκαν την προστασία της Θεοτόκου. “Η Ιερά Μονή κατέστη τότε εκ των ασθενών εφλογοκομείον”. !
- Τον ίδιο χρόνο ο Βασίλειος Μαρκέτος ή Άφαντος (παρατσούκλι λόγω του ιστιοφόρου του) ανεχώρησε “εκ Ληξουρίου δια την “Κατοχήν” Στερεάς Ελλάδας δι εμπόριον”. Ένα μέλος του πληρώματος του, ο Μιχαήλ Αναλυτής ή Μπριλμπίλης κόλλησε την επάρατη νόσο. Για να μην μολυνθούν οι υπόλοιποι αποφάσισαν να τον αφήσουν στην ξηερά, στην θέση Λάμαρι στις εκβολές του Αχελώου ποταμού. Ο “Άφαντος” αφού του άφησε λίγα τρόφιμα ειδοποίησε το Λιμεναρχείο και την οικογένεια του ασθενούς. Το Λιμεναρχείο έστειλε ιστιοφόρο με Καπετάνιο τον Παναγή Παπαδάτο ή Κόννελα, ο οποίος είχε θεραπευτεί από την νόσο για να μεταφέρει τον ασθενή στο Ληξούρι. Ο ασθενής, όμως, είχε ήδη επικαλεστεί την βοήθεια της Παναγίας Κεχριωνιώτισσας. Στον ύπνο του είδε γυναίκα ψηλή που του υποσχέθηκε ότι θα τον βοηθήσει “Μην φοβήσαι! Θα υπάγης εις το σπίτι μου και θα γίνης καλά!”. Έτσι και έγινε.
- Το πέμπτο Θαύμα συνέβη το ίδιο έτος, με την ίδια αρρώστια. Ο τότε Εφημέριος του Ναού φοβούμενος την μετάδοση της φοβερής αυτής ασθένειας, αποφάσισε να κλείσει την κύρια είσοδο του Ναού και τον γυναικωνίτη και να αφήσει ανοιχτή την πόρτα στο Βόρειο τμήμα. Την ίδια νύχτα ο Ιερέας είδε στον ύπνο του μιά γυναίκα η οποία “προέτασεν αυτόν να ανοίξη τας δυό θύρας του Ναού και διαβεβαίωνε αυτόν ότι ούτε φόβος υπάρχει και ότι η νόσος εξέλιπεν”. Ξυπνώντας έντρομος ο Εφημέριος άνοιξε τις πόρτες του Ναού και άρχισε να ψάλλει τον όρθρον μετά το πέρας της ακολουθίας.
- Το έκτο θαύμα έχει ως εξής! στο Πετρίτσειον Γυμνάσιον Ληξουρίου, όπου εργαζόταν τις αρχές του 20ου αιώνα ο φιλόλογος καθηγητής Παρασκευόπουλος, του οποίου την αδελφή (Αντιγόνη) παντρεύτηκε ο Ιστοριοδίφης Ηλίας Τσιτσέλης.
- Ναυτικός καταγόμενος από το Κάστρον Αργοστολίου, υπέστη γενική παραλυσία των κάτω άκρων και περπατούσε με πατερίτσες. Έφευγε από την οικία του και επισκεπτόταν ένα μέρος από το οποίο φαίνεται όλο το Μοναστηριακό συγκρότημα της Ιεράς Μονής Κεχριώνος. Άκουγε τα πάμπολλα θαύματα της Παναγίας και ζήτησε να τον θεραπεύσει “Πιστεύων εις Αυτήν εδέετο ίνα και αυτόν θεραπεύση και εις μαρτύριον του θαύματος φέρει εις τον Ναόν της Παναγίας τόσον κήρον όσον το βάρος του σώματος του”. Η Παναγία άκουσε την δέηση του και τον γιάτρεψε τον Ιούλιο του 1913 τις 2 το μεσημέρι μέσα στον καύσωνα του θέρους. Το όνομα του ασθενούς δεν έγινε ποτέ γνωστόν,
- Το όγδοο θαύμα συνέβη το 1920, όπου ο Παναγής Κονταρίνης ή Μιτζής, γεωργός και έμπορος λαδιού, κάτοικος Ληξουρίου, είχε ένα γιο, τον Γρηγόρη, ο οποίος έπασχε από μιά σοβαρή ασθένεια η οποία ήταν άγνωστη για τους ιατρούς. Κάθε μέρα που περνούσε ο Γρηγόρης ήταν ένα βήμα πιο κοντά στον θάνατο. Ο πατέρας του ασθενούς, βλέποντας το παιδί του να αργοσβήνει, ζήτησε από την Παναγία του Κεχριώνος να θεραπεύσει το παιδί του και “ως τροπάρι να προσφέρη εις την Ιεράν Μονήν τον ημίονόν του”. Αμέσως ο γιός του άρχισε να καλυτερεύει μέρμα με την μέρα. Ο ίδιος όμως ο Μιτζής αθέτησε το τάμα του και συνέχισε τα εμπορικά του ταξίδια , με την άμαξα του, προς την Πύλαρο και την Έρυσσο. Όταν το ζώο του έφτανε στον δρόμο για την Μονή, προσπαθούσε να μεταβεί σε αυτήν, αλλά ο Μιτζής το εμπόδιζε. Μιά μέρα όμως , επιστρέφοντας από το δρομολόγιο του το ζώωο έπεσε κάτω. Αμέσως αναφώνησε ο Κονταρίνης “Παναγιά μου να μην πάθει καμιά ζημιά το ζώο και το εμπόρευμα και θα στα φέρω αμέσως. Αμέσως το ζώο σηκώνεται και όντως ο Κονταρίνης κατευθυνόμενος στην Μονή αφήνει το ζωντανό και το εμπόρευμα. “Τον όνον οι κτήτορες τον επώλησαν” στον Γιώργο Λιβιεράτο Μπουρδέτα αδελφόν του Ηλία Μπουρδέτα Λιβιεράτου που είχε το Παντοπωλείο στο Ληξούρι.
- Ένατο Θαύμα!
Η μητέρα του παιδιού η οποία είχε πίστη στην Παναγία, αμέσως ζήτησε από τον άνδρα της να κάνουν στο δωμάτιο του παιδιού μιά αγρύπνια για την υγεία προς την άγνωστη Εικόνα της ΚεχριωνιώτΙσσας. Ο πατέρας δέχτηκε αμέσως και στην μέση της νύχτας άκουσαν το παιδί να φωνάζει από το δωμάτιο του. Το παιδί ήταν τότε 7 ετών. Γονείς και παιδί, θεραπευμένο πλέον, επισκέφτηκαν την Ιερά Μονή του Κεχριώνος το 1922 για να προσκυνήσουν την Εικόνα της Παναγίας, φέροντας το Εικονοστάσιο το οποίο φέρει την ΕΙκόνα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, το οποίο παραμένει έως και σήμερα στον Ναό.
- Δέκατο Θαύμα!
Έπεσε λοιπόν στα γόνατα και ζήτησε από την Παναγία να κάμει το θαύμα της και να φανερώσει τον Ιερόσυλο για να φύγει η ενοχή από πάνω του. Ένα μεσημέρι του Ιουλίου ο Χαράλαμπος Λουκέρης επισκέφτηκε για ακόμα μιά φορά το Εικονοστάσι για να αφαιρέσει τα χρήματα. Μιά αόρατη δύναμη, την στιγμή που πήρε τα χρήματα, τον κράτησε ακίνητο, και άρχισε να ουρλιάζει και να σπαράζει. Κοντά στο εικονοστάσι κατοικούσε η Αικατερίνη Μωραϊτη, η οποία στον ύπνο της άκουσε φβνές και νόμισε ότι πρόκειται για έγκλημα. Βγήκε από το σπίτι της και πλησίασε τον Λουκέρη, ζητώντας την βοήθεια ενός διερχόμενου εκείνην την στιγμή, του Διονυσίου Γρηγορίου Λιβιεράτου, ο οποίος είχε περιουσία στον λόφο “Φαβάτι” κοντά στην Μονή.
Έτσι λοιπόν, μετέφεραν τον Λουκέρη στην Μονή, ο οποίος έκλαιγε και ζητούσε το έλεος της Μεγαλόχαρης και ομολόγησε ότι αυτός έκλεωε το Εικονοστάσι.
- Και φτάνουμε στο ενδέκατο θαύμα της Παναγίας της Κεχριωνιώτισσας.
Τις 17 Ιουλίου 1838, της ημέρα της Γιορτής της Αγίας Μαρίνας, μέσω του πλοίου “Αλβέρτα” οι γονείς οδήγησαν τον παράλυτο στο Ληξούρι. Φτάνοντας στην παραλία του Ληξουριού, επιβιβάστηκαν στο αμάξι του Γεωργίου Σιμονέτου-Αραβαντινού, με προορισμό τον Κεχριώνα. Όταν ο οδηγός άκουσε τον προορισμό “έτεινε την χείρα του εις την θύρα του αυτοκινήτου ίνα καταβιβάση τους επιβάτας” ! Αλλά σαν θαύμα, το χέρι του οδηγού έμεινε ακίνητο, ο οποίος φοβήθηκε και επικαλέστηκε την βοήθεια της Θεοτόκου και τελικά μετέφερε τους επιβάτες στην Μονή.
Το παιδί γιατρεύτηκε και κατευνθύνθηκε μόνος του προς τον Ιερό θρόνο της Θεομήτορος.
Ο οδηγός από τότε, κάθε χρόνο της εορτής, 23 Αυγούστου, μετέφερε τους ιεροψάλτες στην Μονή δωρεάν. Ακόμα και όταν πλέον είχε βγει στην σύνταξη κατέβαλε τα έξοδα της μεταφοράς των ιεροψαλτων.
Μπροστά στον θρόνο παραμένουν οι πατερίτσες του Σπηλιώτη για να θυμίζουν το γεγονός της γιατρειάς.
Οι πληροφορίες που αναφέρονται άνωθεν είναι καταγεγραμμένες από τον Αρχιμανδρίτη Γεράσιμο Κεφαλά, το 1973.
Οπότε καταλαβαίνετε ότι από τότε έως και σήμερα, αρκετά θαύματα της Παναγίας της Κεχριωνιώτισσας, δεν έχουν καταγραφεί.
Ζητάμε την στήριξη σας ! Η Παναγία η Κεχριωνιώτισσα, έχει πληγωμένη στέγη η οποία πρέπει να επισκευαστεί ΑΜΕΣΑ ! Πρέπει να προσταυτευτεί και να μην αφεθεί στο έλεος των καρικών συνθηκών. Δυστυχώς το κράτος, μέχρι και σήμερα δεν έχει δώσει κάποια βοήθεια, ούτε έχει στηρίξει οικονομικά την οικογένεια Ζακυνθινού, για να μπορέσει να επισκευάσει μόνη της, τις ζημιές.
Ηδη η οικογένεια, μετά τον πρώτο σεισμό, πήρε μαστόρους και επισκεύασε την στέγη. Δυστυχώς ο δεύτερος σεισμός του Φλεβάρη, χτύπησε σοβαρά την Μονή , με αποτέλεσμα τα έξοιδα επισκευής της να υπολογίζονται περισσότερα από 200.000 ευρώ !
Όποιος θέλει να βοηθήσει μπορεί να επικοινωνήσει με την οικογένεια Ζακυνθινού στα τηλέφωνα :
(+30) 26710 94290, 6974 495054, 26710 84410Σε επικοινωνία που είχε η οικογένεια με το Υπουργείο Πολιτισμού μάθαμε ότι “Στο Υπουργείο Πολιτισμού υπάρχει φάκελος της Μονής του Κεχριώνος, αλλά δεν έχει χαρακτηριστεί διατηρητέα. Παρόλαυτα όμως μας ζήτησαν να υποστηλώσουμε την Εκκλησία και να καλύψουμε καλά την στέγη και τα πλαϊνά της Μονής για να μην μπει νερό βροχής μέσα. Από εκεί και πέρα, επισκέφτηκαν τον Κεχριώνα η κα Ρηγάκου (Η΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων) και μία αρχαιολόγος από Ζάκυνθο. Μας είπαν ότι θα περάσουν, αλλά….”. Το εσωτερικό της Εκκλησίας θα το φροντίσουν, ανέφεραν. Το εξωτερικό; Τους τοίχους της Μονής; Τις υποστηλώσεις, επισκευές, μάδρες κλπ;
Επειδή όλοι γνωρίζουμε τα “Θα” του κράτους και την γραφειοκρατία του, καταλαβαίνουμε ότι η στήριξη από ιδιώτες και επιχειρηματίες είναι επιτακτική πλέον.
