Ένα ποίημα για τον Μητροπολίτη Κεφαλληνίας Κυρο Γεράσιμο

λάψε, νήσο του Ιονίου,
όμορφη Κεφαλωνιά….
Νύχτα τραγική, 21 προς 22 , 2015, Ιουνίου,
έχασες τον άγγελό σου, τον παπά σου, το Γεράσιμο Φωκά……

Τώρα, σε τάγματα αγγέλων,
επιλέχθηκε, να λειτουργεί…..
Για τις αμαρτίες μας, των ανεμέλων,
στην “Κυρά του, τη Θεοτόκο”, πάντα θα μεσολαβεί….
Ανεμίζουν, τ΄αγιορείτικά του γένια,
το χαμόγελό του, ζωγραφιά στον ουρανό…
“Αδέλφια και παιδιά μου Κεφαλλονίτες,θά ΄στε παντοτινή μου έννοια,
στο μέγα σύμπαν τούτο, το μάταιο και το μικρό…..
Εσάς, που τόσο αγάπησα
και μ΄αξιώσατε τόσο να δοξασθώ…
Μη νιώσετε στιγμή ότι σας άφησα,
άλλα τα ανθρώπινα κι άλλα παρά τω θεώ…..
Μην κλαις, κόρη του Ιονίου,
όμορφη Κεφαλωνιά…..
Δικός σου θά μαι πάντα, στον αιώνα του αιωνίου,
για σένα θα προσεύχομαι,στην Κυρά την Παναγιά…”

Βαγγέλης Θεοφιλάτος