"Μικρές σφιχτές χωρίς χυμούς, γίναν οι ανθρώπινες καρδιές και δεν αφήνουν ζωντανό να ζήσει την ζωή του"!
Η Νεανική Θεατρική Ομάδα Ληξουρίου μας κατέπληξε με την ερμηνεία της στο έργο "Τρινολίνο και Βαλταμόρα", που είδαμε την Δευτέρα στο Κηποθέατρο της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης. Το έργο της Μαίρης Παξινού μετέφερε πολλά μηνύματα και μας έβαλε σε σκέψεις.... Ανοίξτε τις καρδιές σας, αγκαλιάστε τον διπλανό σας, ενδιαφερθείτε και αγαπήστε το περιβάλλον, τα πουλιά, την φύση. Η Σοφία Δελλαπόρτα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να δούμε εμείς αυτήν την παράσταση, καθώς για τρίτη συνεχή χρονιά, συνεργάστηκε με την νεανική θεατρική ομάδα Ληξουρίου. Όσο για τα παιδιά που έλαβαν μέρος, έχουν ένα λαμπρό μέλλον μπροστά τους. Μπράβο σας!
Το έργο εγκωμιάστηκε από τον γνωστό θεατρολόγο κ. Γεωργουσόπουλο, με τα εξής σχόλια "ένα αξιόλογο κείμενο, ένα σημαντικό ποιοτικό έργο με λυρισμό, τρυφερότητα, ανάσα ελευθερίας, ανθρωπιά και όχι έσχατο προτέρημα, θαυμάσια τεχνική". Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο από την Λογοτεχνική Συντροφιά.
Ας ρίξουμε μιά ματιά στην υπόθεση του έργου.
"Μέσα σε έναν κόσμο που βάλλεται από την απληστία, το προσωπικό κοντόφθαλμο συμφέρον, και την καταστροφή της φύσης, τα πουλιά επαναστατούν και αρνούνται να ξανακελαϊδήσουν. Δυό ρομαντικοί και ερωτευμένοι έφηβοι από το Ληξούρι, η Βαλταμόρα και ο Τρινολίνο, ξεκινάνε ένα ταξίδι σε όλον τον κόσμο προκειμένουν να βρουν τρόπο να πείσουν τα πουλιά να ξανακελαϊδήσουν. Η λύση λένε είναι μία, η Μεγάλη Καρδιά. "...Ψάχνω την πιο μεγάλη στον κόσμο, καρδιά να βρω, δώρο να την προσφέρω στα πουλιά που απογοητευμένα πέταξαν πάνω από το ουράνιο τόξο της άστατης βροχής και τις δροσοσταλίδες ξόρκισαν ποτέ να μην πιστέψουν στους όρκους τους ανθρώπινους και τις μαλαγανιές τους..." "αυτή που δεν μολύνεται από την λάσπη, που δεν προσβάλλεται από την προσβολή, που χωράει, που συγχωράει"... Η αγάπη υμνείται σαν η μόνη λύση και μόνο με αυτήν την σκέψη ο κόσμος αρχίζει να αλλάζει και τα πουλια εμφανίζονται πάλι".
Συγχαρητήρια στην ΚΕΔΗΚΕ και κυρίως στον αντιπρόεδρό της, Γιώργο Κατσιβέλη, αλλά και στον ακούραστο Χάρη Πρεντάνο, ο οποίος έδωσε ξανά τον καλύτερο του εαυτό.
