Σαν και σήμερα | 11 Αυγούστου 1953 – Καταστροφικοί σεισμοί σε Ζάκυνθο-Ιθάκη-Κεφαλονιά +video
Σαν σήμερα 11 Αυγούστου 1953 έλαβε χώρα σεισμός 6,8
Ρίχτερ, βορειοδυτικά της Ζακύνθου, ακολούθησαν μετασεισμοί μεγέθους 5,3
και 5,1 στην κλίμακα Ρίχτερ. Ήταν η συνέχεια μιας αλυσίδας σεισμικής
δραστηριότητας που θα οδηγούσε σε λίγες ώρες σε μια από τις ποιο
δραματικές στιγμές της Ζακύνθου. Μια καταστροφή που σε συνδιασμό με την
ανετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού, έγραψε μια από τις σκοτεινότερες
σελίδες ιστορίας της Ζακύνθου.
Ο Σεισμός και τα γενόμενα…. Η Σάμη θυμάται…Το
καλοκαίρι του 1953 προχωρούσε ήσυχο, όταν στις 9.40 το πρωί της
Κυριακής, 9 Αυγούστου 1953, σημειώθηκε η πρώτη δυνατή δόνηση. Η δόνηση
έγινε αισθητή στην Κεφαλονιά, ιδιαίτερα στο ΒΑ τμήμα του νησιού, στην
Ιθάκη, τη Ζάκυνθο, και κάποιες περιοχές της Στερεάς Ελλάδας και της
Πελοποννήσου.
Η δόνηση προκάλεσε αρκετές ζημιές στο Βαθύ και στα χωριά της Πυλάρου,
ενώ τα πρώτα θύματα ήταν μία γυναίκα νεκρή και περίπου τριάντα
τραυματίες, οι περισσότεροι ελαφρά. Τα σπίτια στο Βαθύ και στην Πύλαρο
είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές αλλά οι ιδιοκτήτες συνέχισαν να τα
χρησιμοποιούν θεωρώντας ότι το κακό πέρασε…
Η Δευτέρα, 10 του μηνός, πέρασε ήσυχα, χωρίς άλλες δονήσεις χωρίς κάποιο προμήνυμα. Ο κόσμος συνέχισε τη ζωή του, χαρακτηριστικά στη Σάμη οι κάτοικοι είχαν μαζευτεί για να παρακολουθήσουν μια κινηματογραφική ταινία του Αντώνη Ζερβού, την οποία είχαν φέρει από την Αθήνα οι Καραβομυλιώτες αδελφοί Γρηγόρης και Συράκος Δανάλης.
Παρά την ησυχία κάποιοι από τους κατοίκους ανησυχούσαν. Ο αστυνομικός διευθυντής της Σάμης, Κολυβάκης, συνιστούσε στους κατοίκους να μην κοιμηθούν στα σπίτια τους γιατί το φαινόμενο της σεισμικής δραστηριότητας προμηνάει άσχημη εξέλιξη. Δυστυχώς δεν εισακούστηκε…
Ξημερώματα Τρίτης, 11 Αυγούστου, στις 5.30 το πρωί ο Σεισμός ήταν 6 φορές ισχυρότερος από τον πρώτο σεισμό της Κυριακής. Το χτύπημα αυτό έγινε αισθητό και στα τρία γειτονικά νησιά αλλά χτυπήθηκαν κυρίως οι ίδιες περιοχές, η Πύλαρος, η Σάμη, το Βαθύ, … Η Σάμη ήταν η πρώτη πληγείσα πόλη του νησιού μας και το πρωί της Τρίτης ήταν κατεστραμένη.
Η Δευτέρα, 10 του μηνός, πέρασε ήσυχα, χωρίς άλλες δονήσεις χωρίς κάποιο προμήνυμα. Ο κόσμος συνέχισε τη ζωή του, χαρακτηριστικά στη Σάμη οι κάτοικοι είχαν μαζευτεί για να παρακολουθήσουν μια κινηματογραφική ταινία του Αντώνη Ζερβού, την οποία είχαν φέρει από την Αθήνα οι Καραβομυλιώτες αδελφοί Γρηγόρης και Συράκος Δανάλης.
Παρά την ησυχία κάποιοι από τους κατοίκους ανησυχούσαν. Ο αστυνομικός διευθυντής της Σάμης, Κολυβάκης, συνιστούσε στους κατοίκους να μην κοιμηθούν στα σπίτια τους γιατί το φαινόμενο της σεισμικής δραστηριότητας προμηνάει άσχημη εξέλιξη. Δυστυχώς δεν εισακούστηκε…
Ξημερώματα Τρίτης, 11 Αυγούστου, στις 5.30 το πρωί ο Σεισμός ήταν 6 φορές ισχυρότερος από τον πρώτο σεισμό της Κυριακής. Το χτύπημα αυτό έγινε αισθητό και στα τρία γειτονικά νησιά αλλά χτυπήθηκαν κυρίως οι ίδιες περιοχές, η Πύλαρος, η Σάμη, το Βαθύ, … Η Σάμη ήταν η πρώτη πληγείσα πόλη του νησιού μας και το πρωί της Τρίτης ήταν κατεστραμένη.
Μισόγυμνοι και ζαλισμένοι οι κάτοικοι όλης της περιοχής πετάχτηκαν
από τα σπίτια τους για να βρεθούν στα ξέφωτα, τα υψώματα, τα χωράφια,
και στο μώλο της πόλης. Πολλοί όρμησαν στις βάρκες, να φύγουν, να
γλυτώσουν. Ποιός να μείνει σε μια νεκρή πόλη…Φοβερή χλαπαταγή σκέπασε
την πόλη. Θόρυβος, απόηχος βοής, κραυγές αγωνίας, ουρλιαχτά, βροντές από
τοίχους που γκρεμίζονταν, από ξύλα που έσπαγαν. Σκόνη, σκοτάδι,
υστερικές φωνές αναζήτησης, φρίκη…
Η γη είχε ανοίξει, οι δρόμοι χάθηκαν, τα βουνά αντιβούιζαν, η θάλασσα
ταράχτηκε. Το σκοτάδι ήταν ακόμη βαθύ καθώς δεν υπήρχε ρεύμα, αλλά το
πρώτο φως της ημέρας έδειξε το μέγεθος της καταστροφής.
Οι πρώτες ώρες μετά την ΚαταστροφήΝα
πώς περιγράφει ένας δημοσιογράφος τη Σάμη, βράδυ της Τρίτης: «Δεν είχαν
ακόμη σκοτεινιάσει, όταν περιπλανώμενος ανα τα ερείπια της Σάμης ήκουα
πλησίον μου ολοφυρμούς γυναικών. Ήσαν οι μητέρες και αι σύζυγοι εκείνοι,
αίτινες έχασαν τα προσφιλή των πρόσωπα ταφέντα υπό τα ερείπια των
οικιών των. Τας πλησίασα δια να ακούσω τον πόνον των και να μου
διηγηθούν την συμφορά των.
Τους είπα λόγια παρηγορίας και συμπόνιας για να τους μαλάξω τον πόνον τους. Μητέρα και κόρη που είχαν χάσει τα προσφιλή των πρόσωπα. Είχαν χάσει και τας αισθήσεις της ανθρωπίνης υπάρξεως. Πεσμένες πάνω στο νωπό χώμα ενός προχείρου τάφου, που εσκέπαζε τον υιό και σύζυγο, έπαυσον προς στιγμήν τους ολοφυρμούς και με κοιτούσαν αφηρημένα. Τον πήρε – τους είπα – κοντά του ο Θεός γιατί τον αγαπούσε. Έτσι είναι η ανθρώπινη ζωή. Και έφυγα για να περιέλθω την κατεστραμμένην Σάμην.. »
Τους είπα λόγια παρηγορίας και συμπόνιας για να τους μαλάξω τον πόνον τους. Μητέρα και κόρη που είχαν χάσει τα προσφιλή των πρόσωπα. Είχαν χάσει και τας αισθήσεις της ανθρωπίνης υπάρξεως. Πεσμένες πάνω στο νωπό χώμα ενός προχείρου τάφου, που εσκέπαζε τον υιό και σύζυγο, έπαυσον προς στιγμήν τους ολοφυρμούς και με κοιτούσαν αφηρημένα. Τον πήρε – τους είπα – κοντά του ο Θεός γιατί τον αγαπούσε. Έτσι είναι η ανθρώπινη ζωή. Και έφυγα για να περιέλθω την κατεστραμμένην Σάμην.. »
Tα θύματα του ΣεισμούΣτη
Σάμη είχαμε 33 νεκρούς, 13 στα Καταποδάτα, 1 νεκρό στα Γριζάτα και στα
Χαλιωτάτα, ενώ 9 ήταν οι νεκροί στα Ζερβάτα. Στα χωριά του Πυργιού
είχαμε 14 νεκρούς στο Διγαλέτο, 8 στο Τσακαρισιάνο, στο Χαράκτι 6
νεκρούς και 5 στο Στάβερι.
Οι μαρτυρίες
“Όλη η γη κουνιότανε τρομακτικά. Τα τρία παιδιά μου έκλαιγαν συνεχώς και δεν είχα τι να τα ταΐσω. Γι’ αυτό ήλθα στην Αθήνα. Χτες το πρωί κοιμόμουνα με τα παιδιά μου στον κήπο του σπιτιού. Όταν ξαφνικά άρχισε ένας τρομακτικός σεισμός. Το σπίτι μου έπεσε και έτσι έχασα τα πάντα. Οι γειτόνισσές μου, οι περισσότερες πλακώθηκαν από τις πέτρες. Δεν μπορούσα να βοηθήσω κανένα. Άρπαξα τα τρία μου μικρά και άρχισα να τρέχω σαν τρελή στα χωράφια.” (Στάμω Στεφανάτου, από τον “Ελεύθερο Λόγο”, 13/8/1953).
“Σώθηκα γιατί είχα την προαίσθηση ότι θα γίνει και νέος σεισμός. Μετά τις πρώτες δονήσεις απαγόρευσα στη γυναίκα μου να ξαναμπεί στο σπίτι. Έτσι τα βράδια κοιμόμαστε έξω στην αυλή του σπιτιού. Το πρωί, δεν ξέρω πώς, το μικρό μου παιδί που είναι πέντε ετών μπήκε μέσα. Τότε ακριβώς άρχισε ο σεισμός. Ρίχτηκα ανάμεσα στις πέτρες, τους ασβέστες και τις σανίδες που έπεφταν γύρω μου και πήρα το παιδί μου. Πώς σωθήκαμε ούτε κι εγώ ξέρω. Τώρα δεν έχω τίποτα. Όλα τα υπάρχοντά μου πλακωθήκανε.” (Νικόλαος Φλαμιάτος, από τον “Ελεύθερο Λόγο”, 13/8/1953).
“Μετά υπόκωφον φοβερόν κρότον ησθάνθημεν να μας τραβά το έδαφος ως τεράστιος μαγνήτης. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Όσοι εσώθησαν εκ των κατοίκων κατέφυγαν εις τα καΐκια που ήσαν εις την παραλία και οι υπόλοιποι στα υψώματα. Οι άνδρες της χωροφυλακής, με επικεφαλής τον υπομοίραρχον Καρύδη τήρησαν υποδειγματική στάσιν. Επέδειξαν ηρωισμόν μέχρις αυτοθυσίας.” (Κολυβάκης, Αστυνομικός Διευθυντής Σάμης, από την “Απόγευματινή” 13/8/1953).
“Η Σάμη κατάκειται πλέον στα ερείπια. Εδέχθη το μεγαλύτερο πλήγμα. Δεν έμεινε τίποτε όρθιο. Υπολογίζω τους φονευθέντας εις 40 με 45, ενώ οι τραυματίες ανερχόμεθα σε 30. Ο πληθυσμός της κοινότητάς μας έφθανε τους 1.300 κατοίκους. Το τί έγινε είναι απερίγραπτο.” (Δ. Στεφανάτος, Πρόεδρος Κοινότητας Σάμης).
“Θα μου μείνει αξέχαστος αυτός ο υποχθόνιος κρότος που προηγήθηκε της δονήσεως. Ενόμισα πως άνοιξαν τα έγκατα της γης και απ΄εκεί έβγαινε ένας ρόγχος φοβερός. Κατόρθωσα να λυτρωθώ από τις πλάκες που με σκέπαζαν. Έφθασα κάτω από ένα δέντρο, όπου έμεινα από τις 6 το πρωί μέχρι τις 6 το βράδυ χωρίς να βάλω στο στόμα μου μια σταγόνα νερού. Με μετέφεραν μετά στην παραλίαν, όπου μετά πάροδον ωρών και χωρίς καμμιά πρώτη βοήθεια μπήκαμε στο πλοίο.” (Λεωνίδας Μπενετάτος).
“Όλη η γη κουνιότανε τρομακτικά. Τα τρία παιδιά μου έκλαιγαν συνεχώς και δεν είχα τι να τα ταΐσω. Γι’ αυτό ήλθα στην Αθήνα. Χτες το πρωί κοιμόμουνα με τα παιδιά μου στον κήπο του σπιτιού. Όταν ξαφνικά άρχισε ένας τρομακτικός σεισμός. Το σπίτι μου έπεσε και έτσι έχασα τα πάντα. Οι γειτόνισσές μου, οι περισσότερες πλακώθηκαν από τις πέτρες. Δεν μπορούσα να βοηθήσω κανένα. Άρπαξα τα τρία μου μικρά και άρχισα να τρέχω σαν τρελή στα χωράφια.” (Στάμω Στεφανάτου, από τον “Ελεύθερο Λόγο”, 13/8/1953).
“Σώθηκα γιατί είχα την προαίσθηση ότι θα γίνει και νέος σεισμός. Μετά τις πρώτες δονήσεις απαγόρευσα στη γυναίκα μου να ξαναμπεί στο σπίτι. Έτσι τα βράδια κοιμόμαστε έξω στην αυλή του σπιτιού. Το πρωί, δεν ξέρω πώς, το μικρό μου παιδί που είναι πέντε ετών μπήκε μέσα. Τότε ακριβώς άρχισε ο σεισμός. Ρίχτηκα ανάμεσα στις πέτρες, τους ασβέστες και τις σανίδες που έπεφταν γύρω μου και πήρα το παιδί μου. Πώς σωθήκαμε ούτε κι εγώ ξέρω. Τώρα δεν έχω τίποτα. Όλα τα υπάρχοντά μου πλακωθήκανε.” (Νικόλαος Φλαμιάτος, από τον “Ελεύθερο Λόγο”, 13/8/1953).
“Μετά υπόκωφον φοβερόν κρότον ησθάνθημεν να μας τραβά το έδαφος ως τεράστιος μαγνήτης. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Όσοι εσώθησαν εκ των κατοίκων κατέφυγαν εις τα καΐκια που ήσαν εις την παραλία και οι υπόλοιποι στα υψώματα. Οι άνδρες της χωροφυλακής, με επικεφαλής τον υπομοίραρχον Καρύδη τήρησαν υποδειγματική στάσιν. Επέδειξαν ηρωισμόν μέχρις αυτοθυσίας.” (Κολυβάκης, Αστυνομικός Διευθυντής Σάμης, από την “Απόγευματινή” 13/8/1953).
“Η Σάμη κατάκειται πλέον στα ερείπια. Εδέχθη το μεγαλύτερο πλήγμα. Δεν έμεινε τίποτε όρθιο. Υπολογίζω τους φονευθέντας εις 40 με 45, ενώ οι τραυματίες ανερχόμεθα σε 30. Ο πληθυσμός της κοινότητάς μας έφθανε τους 1.300 κατοίκους. Το τί έγινε είναι απερίγραπτο.” (Δ. Στεφανάτος, Πρόεδρος Κοινότητας Σάμης).
“Θα μου μείνει αξέχαστος αυτός ο υποχθόνιος κρότος που προηγήθηκε της δονήσεως. Ενόμισα πως άνοιξαν τα έγκατα της γης και απ΄εκεί έβγαινε ένας ρόγχος φοβερός. Κατόρθωσα να λυτρωθώ από τις πλάκες που με σκέπαζαν. Έφθασα κάτω από ένα δέντρο, όπου έμεινα από τις 6 το πρωί μέχρι τις 6 το βράδυ χωρίς να βάλω στο στόμα μου μια σταγόνα νερού. Με μετέφεραν μετά στην παραλίαν, όπου μετά πάροδον ωρών και χωρίς καμμιά πρώτη βοήθεια μπήκαμε στο πλοίο.” (Λεωνίδας Μπενετάτος).
Πηγή: Έκδοση ΔΕΤΑΠ Δήμου Σάμης.
Συνοπτικά:
Οι σεισμοί του Ιονίου το 1953 ήταν μια σεισμική ακολουθία που έλαβε
χώρα τον Αύγουστο του 1953 και προκάλεσε εκτεταμένες καταστροφές σε
Ζάκυνθο, Ιθάκη και Κεφαλονιά, με 476 νεκρούς, ενώ μεγάλο μέρος του
πληθυσμού των νησιών τα εγκατέλειψε εξαιτίας των σεισμών.
Η πρώτη σεισμική δόνηση σημειώθηκε στις 9 Αυγούστου 1953, Κυριακή, και ήταν μεγέθους 6,4 Ρίχτερ με επίκεντρο στο Σταυρό Ιθάκης και τις 11 Αυγούστου 1953 έλαβε χώρα σεισμός 6,8 Ρίχτερ, βορειοδυτικά της Ζακύνθου, με μετασεισμούς μεγέθους 5,3 και 5,1 στην κλίμακα Ρίχτερ. Την επόμενη μέρα έλαβε χώρα το πρωί έλαβε χώρα σεισμός 5,2 Ρίχτερ και αργότερα στην ίδια μέρα έλαβε χώρα ο ισχυρότερος και καταστροφικότερος από όλους, μεγέθους 7,2 Ρίχτερ, με επίκεντρο στην νοτιοανατολική Κεφαλονιά. Μάλιστα ο σεισμός αυτός ανύψωσε την Κεφαλονιά κατά 60 εκατοστά. Ακολούθησε μετασεισμός 6,3 Ριχτέρ μέσα στην ίδια μέρα.
Οι σεισμοί προκάλεσαν εκτεταμένες καταστροφές και στα τρία νησιά. Από τα 33.300 σπίτια σε Ζάκυνθο, Ιθάκη και Κεφαλονιά καταστράφηκαν εντελώς τα 27.659. Καταστροφές προκλήθηκαν επίσης στη Λευκάδα, στην Ηλεία και την Αιτωλοακαρνανία. Στο Αργοστόλι και στη πόλη της Ζακύνθου στη συνέχεια ξέσπασε πυρκαγιά. Τα περισσότερα από τα σπίτια στα οποία δεν προκλήθηκαν ζημιές βρίσκονταν στη βόρεια Ερισό, στο βόρειο άκρο της Κεφαλονιάς. Ο σεισμός των 7,2 Ρίχτερ στις 12 Αυγούστου, είχε ισχύ στην κλίμακα Μερκάλι Χ (10), ήταν δηλαδή «Εξαιρετικά Καταστροφικός». Από το σεισμό έχασαν τη ζωή τους 476 άτομα και τραυματίστηκαν 2.412. Παρά τη διεθνή βοήθεια και το γεγονός ότι η κυβέρνηση εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία απαγόρευε την μετακίνηση του πληθυσμού του Ιονίου, πολλοί κάτοικοι των νησιών μετεγκαστάθηκαν τρομαγμένοι στην ηπειρωτική Ελλάδα
Βίντεο από το αρχείο της ΕΡΤΗ πρώτη σεισμική δόνηση σημειώθηκε στις 9 Αυγούστου 1953, Κυριακή, και ήταν μεγέθους 6,4 Ρίχτερ με επίκεντρο στο Σταυρό Ιθάκης και τις 11 Αυγούστου 1953 έλαβε χώρα σεισμός 6,8 Ρίχτερ, βορειοδυτικά της Ζακύνθου, με μετασεισμούς μεγέθους 5,3 και 5,1 στην κλίμακα Ρίχτερ. Την επόμενη μέρα έλαβε χώρα το πρωί έλαβε χώρα σεισμός 5,2 Ρίχτερ και αργότερα στην ίδια μέρα έλαβε χώρα ο ισχυρότερος και καταστροφικότερος από όλους, μεγέθους 7,2 Ρίχτερ, με επίκεντρο στην νοτιοανατολική Κεφαλονιά. Μάλιστα ο σεισμός αυτός ανύψωσε την Κεφαλονιά κατά 60 εκατοστά. Ακολούθησε μετασεισμός 6,3 Ριχτέρ μέσα στην ίδια μέρα.
Οι σεισμοί προκάλεσαν εκτεταμένες καταστροφές και στα τρία νησιά. Από τα 33.300 σπίτια σε Ζάκυνθο, Ιθάκη και Κεφαλονιά καταστράφηκαν εντελώς τα 27.659. Καταστροφές προκλήθηκαν επίσης στη Λευκάδα, στην Ηλεία και την Αιτωλοακαρνανία. Στο Αργοστόλι και στη πόλη της Ζακύνθου στη συνέχεια ξέσπασε πυρκαγιά. Τα περισσότερα από τα σπίτια στα οποία δεν προκλήθηκαν ζημιές βρίσκονταν στη βόρεια Ερισό, στο βόρειο άκρο της Κεφαλονιάς. Ο σεισμός των 7,2 Ρίχτερ στις 12 Αυγούστου, είχε ισχύ στην κλίμακα Μερκάλι Χ (10), ήταν δηλαδή «Εξαιρετικά Καταστροφικός». Από το σεισμό έχασαν τη ζωή τους 476 άτομα και τραυματίστηκαν 2.412. Παρά τη διεθνή βοήθεια και το γεγονός ότι η κυβέρνηση εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία απαγόρευε την μετακίνηση του πληθυσμού του Ιονίου, πολλοί κάτοικοι των νησιών μετεγκαστάθηκαν τρομαγμένοι στην ηπειρωτική Ελλάδα
(αν δεν σας ανοίγει πατήστε εδώ)
Α. ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΤΟΥ 1953 ΣΤΑ ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ.
1. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1953. Ερείπια σπιτιών, πεσμένα καμπαναριά, σωροί από μπάζα στους δρόμους έπειτα από τους καταστροφικούς σεισμούς σε ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ, ΖΑΚΥΝΘΟ και ΙΘΑΚΗ. Πλάνα των κατεστραμμένων πόλεων της ΙΘΑΚΗΣ και του ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ.
2. Άνδρες του Ελληνικού στρατού εργάζονται για την αποκατάσταση των ζημιών στις πόλεις. Καθαρίζουν τους δρόμους από τα ερείπια και προχωρούν στην κατασκευή νέων σπιτιών.
Β. ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΤΩΝ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ ΜΕΣΑ ΣΕ 5 ΧΡΟΝΙΑ (1958).
1. ΙΘΑΚΗ. Ουδέτερα πλάνα της πόλης. 2500 νέα σπίτια χτίστηκαν στη θέση 2000 σπιτιών που είχαν καταρρεύσει. Πλάνα του νεόκτιστου Οικοτροφείου και Γυμνασίου ΙΘΑΚΗΣ. Μαθητές στον προαύλιο χώρο. Πλάνα του Διοικητηρίου, του Υγειονομικού Σταθμού και της εκκλησιάς του Αγίου ΝΙΚΟΛΑΟΥ μετά την ανοικοδόμηση. Το νέο λιμάνι της ΙΘΑΚΗΣ.
2. ΖΑΚΥΝΘΟΣ. Πανοραμικό πλάνο της πόλης. Ανοικοδόμηση κτιρίων. Στη θέση 11. 000 κατεστραμμένων κατοικιών ανεγέρθηκαν 10. 500 νέες κατοικίες. Τα νέα κτήρια του Διοικητηρίου, του Δικαστικού Μεγάρου, της Πινακοθήκης, του Μεγάρου, του Δημαρχείου, της Αρχιεπισκοπής και του Φρουραρχείου. Η εκκλησία του Αγίου ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ και η πλατεία ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ.
http://www.kefalonias.gr/2015/08/11-augoustou-1953-katastrofikoi-seismoi-se-zakintho-ithaki-kefalonia/
