“Η καταιγίδα” – Ένα βιβλίο αφιέρωμα στους αγώνες του 1940 | Εκδήλωση στο happy House +VIDEO

“H Καταιγίδα” Ένα βιβλίο αφιερωμένο στα όσα συνέβησαν στην γενιά του ’40, στην γενιά της κατοχής, στην γενιά που οι έφηβοι αναγκάστηκαν να γίνουν μέσα σε μιά νύχτα άνδρες και αγωνιστές.
Ένα βιβλίο για την επιβίωση, τις δυσκολίες, τις προδοσίες, την ελευθερία.
Ένα βιβλίο αφιέρωμα στους Αγωνιστές της Αντίστασης, σε αυτούς τους ανθρώπους που έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία της Χώρας μας. Που ονειρεύτηκαν μιά Ελλάδα ελεύθερη, περήφανη και θυσιάστηκαν για αυτό.
Αλήθεια, ακόμα και σήμερα, με πρόσφατες τις εκδηλώσεις για τα Μουζακάτα, οι Αγωνιστές της Αντίστασης αναγνωρίστηκαν, τιμήθηκαν για τα όσα προσέφεραν; Τα μαρτυρικά χωριά, όπως αυτό των Μουζακάτων αναγνωρίστηκαν από το κράτος ;;; Κι όμως, η απάντηση είναι μία. ΟΧΙ !
Ξεχάστηκαν !
Και από το κράτος και από τις πολιτικές ηγεσίες !
Και κάποιες μνήμες ξυπνούν σε παρόμοιες εκδηλώσεις και διηγούνται τα γεγονότα του τότε !
Μα οι μνήμες, είναι μνήμες και πρέπει να κάνουμε κάτι για να περάσουν στις επόμενες γενιές, πριν ξεχαστούν !
Πριν χαθούν οι άνθρωποι που έχουν να διηγηθούν μιά πλούσια ζωή αγώνων για την ελευθερία της Ελλάδας .
Η Εθνική Αντίσταση στην Ελλάδα πρέπει να πάρει επιτέλους την θέση που της αρμόζει με μνημεία, βιβλία, ανάδειξη μαρτυρικών χωριών, με εκδηλώσεις.

Μιά τέτοια εκδήλωση-αφιέρωμα ήταν και η χτεσινή στο Βιβλιοπωλείο Happy House, του Χαρ. Μουρελάτου στο Ληξούρι Κεφαλονιάς.
Μετά από καλοσώρισμα του ιδιοκτήτη του Βιβλιοπωλείου τον λόγο πήραν τρεις βασικοί ομιλητές. Και είχαν πολλά να πουν ! 

Τον λόγο πήρε ο γιος του Κώστα Λιναρδάτου και αρχαιολόγος κ. Νίκος Λιναρδάτος, ο οποίος αναφέρθηκε σε στιγμές της ζωή του πατέρα του και όχι μόνο. Νωρίτερα ο κόσμος είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει μιά βιντεοπαρουσιαση απο το αρχείο της ΕΡΤ, με μαρτυρίες που καταγράφηκαν. Με μαρτυρίες στα γεγονότα του 1940 που δεν πρέπει να ξεχαστούν !
Ακολούθησε ομιλία από τον Ιστορικό και Καθηγητή Πανεπιστημίου κ. Ηλία Νικολακόπουλο καθώς και από τον Αντιπρόεδρο της Βουλής κ. Γιάννη Μπαλάφα, οι οποίοι κλείνοντας αναφέρθηκαν στους αγώνες της Αριστεράς ! 

Ανάμεσα στο κοινό, εκτός από Ιερείς, ανθρώπους της τέχνης, των γραμμάτων, της πολιτικής ήταν και η Βουλευτής μας κα Αφροδίτη Θεοπεφτάτου, η οποία πήρε τον λόγο για λίγα λεπτά.

Μιά Αριστερά που κάποτε ήταν όντως Αριστερά! Γιατί πλέον τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η Αριστερά έχει σκύψει πλάτη στα καπρίτσια των Ευρωπαίων. Κανένας αγώνας, κανένας ξεσηκωμός. οπότε για ποιά Αριστερά τωρινή μιλάτε ;
Η γενιά του ’40 δεν κατάφερε, προφανώς, να σας περάσει την αληθινή σημασία του αγώνα, της επανάστασης για το καλό της Ελλάδας, για την ελευθερία και ανεξαρτησία του Ελληνικού λαού !
Γιατί η “Καταιγίδα” του Κ.Λιναρδάτου κάνει λόγο για τους αληθινούς αγώνες. Αγώνες με κόστος την ίδια την ζωή και μοναδικό σκοπό την Ελευθερία ενός Λαού που όλοι θέλουν να αφανίσουν !

Μα η Ελλάδα είναι μεγάλη και όπως και τότε, έτσι και τώρα ο λαός θα ξεσηκωθεί και θα δείξει στους τωρινούς Αριστερούς, ποιά είναι η πραγματική Αριστερά, κυρία Βουλευτής Κεφαλονιάς και Ιθάκης .

Κώστας και Σπύρος Λιναρδάτος – Ποιοί ήταν;

• Ο Σπύρος Λιναρδάτος, πολιτικός συντάκτης του «Βήματος» από το 1974 ως το 1982 δημοσιογράφου, που ξεχώρισε για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του αλλά και για τη μαχητικότητά του στην υπεράσπιση των ιδεών της Αριστεράς, στην οποία στρατεύθηκε από τα νεανικά του χρόνια.

Ο ηρωικός κόσμος της Αριστεράς έχασε στο πρόσωπο του Σπύρου Λιναρδάτου έναν εκλεκτό δημοσιογράφο και έναν βαθύ μελετητή της ιστορίας των ταραγμένων χρόνων του εμφυλίου πολέμου, προπαντός όμως έναν αγωνιστή για να αποκτήσει η Αριστερά ως πολιτικό κόμμα μια δημοκρατική δομή και μια ανεξάρτητη φωνή, μακριά από διεθνή κέντρα που αξίωναν να την ηγεμονεύουν.
Από την ακάματη δραστηριότητά του για δημοκρατικές διαδικασίες στην ΕΔΑ και στο KKE θα ήθελα να θυμίσω στους συναγωνιστές του δύο περιόδους που τις κρίνω σημαντικές. Πήγαμε μαζί στον Αη Στράτη ως πολιτικοί εξόριστοι το 1956 και το στρατόπεδο έβραζε τότε από την ενδοκομματική διαμάχη που είχε ξεσπάσει ως αποτέλεσμα της ωμής παρέμβασης του ΚΚΣΕ στην 6η Ολομέλεια του KKE και την κατάργηση της εκλεγμένης ηγεσίας υπό τον Νίκο Ζαχαριάδη. Οπως ήταν φυσικό, οι νεολαίοι του Αη Στράτη ήταν όλοι σχεδόν εναντίον της ξένης παρέμβασης, και αυτό ήταν σε έναν μεγάλο βαθμό επικίνδυνο, γιατί μπορούσε να σπρώξει το μέλλον του κινήματος στην αγκαλιά του δογματισμού και της αυταρχικής καθοδήγησης του κόμματος. Ο Σπύρος Λιναρδάτος, στέλεχος τότε της «Αυγής» αλλά ταυτόχρονα αγωνιστής με κύρος και περγαμηνές, αφού είχε περάσει παλικαρίσια από το κολαστήριο του ΒΕΤΟ στο Μακρονήσι, άσκησε όλη του την επιρροή στους νεολαίους για να τους κρατήσει στον σωστό δρόμο της υπεράσπισης του ιδεώδους της Νέας Αριστεράς που τότε άρχισε να γεννιέται.
Ο αξέχαστος Σπύρος και οι συναγωνιστές του έδωσαν επίσης σκληρές μάχες για να επιβάλουν στην ΕΔΑ την απόρριψη της στείρας και δογματικής γραμμής «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» και να επιτρέψουν στην Αριστερά να συμβάλει μαζί με την Ενωση Κέντρου στις εκλογικές νίκες του Νοεμβρίου του 1963 και του Φεβρουαρίου του 1964, που έθεσαν τέρμα στην 20χρονη μετεμφυλιακή κυριαρχία της Δεξιάς.
Την άνοιξη του 1965 η τότε καθοδήγηση του KKE υπό τον Κώστα Κολιγιάννη κάλεσε στο Βουκουρέστι τον Σπύρο Λιναρδάτο και τον Πότη Παρασκευόπουλο για να τους «συνετίσει» και να τους αξιώσει υποταγή στην επίσημη γραμμή που ήταν εχθρική προς την κυβερνητική πολιτική της Ενωσης Κέντρου. Ο Σπύρος και ο Πότης όχι μόνο δεν λύγισαν στις αφόρητες πιέσεις αλλά προειδοποίησαν την ηγεσία του KKE ότι με τη σεχταριστική της πολιτική θα απομονωθεί και τελικά θα ανοίξει ο δρόμος για επιστροφή της Δεξιάς. Παρά τις απειλές του Κολιγιάννη (ως και τα διαβατήρια τους πήραν), οι δύο αγωνιστές δεν κάμφθηκαν και επέμειναν στη βασική τους θέση, ότι το κέντρο λήψεως αποφάσεων για την ΕΔΑ πρέπει να είναι στην Αθήνα και όχι στο Βουκουρέστι. H ανανέωση της Αριστεράς οφείλει πολλά στον αξέχαστο Σπύρο.

Ο Κώστας Λιναρδάτος γεννήθηκε το 1920 στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές, το 1938 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της χιτλερικής κατοχής ανέπτυξε πλούσια αντιστασιακή δράση ενώ υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της ΕΠΟΝ. Εξορίστηκε και φυλακίστηκε για χρόνια και έζησε 17 χρόνια στην πολιτική προσφυγιά. Το 1968, στη διάσπαση του ΚΚΕ εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού, στη συνέχεια στην ΕΑΡ και στον ΣΥΝ. Τη δημοσιογραφική σταδιοδρομία του ξεκίνησε το 1946, στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» και το περιοδικό «ΑΝΤΑΙΟΣ».Το 1947 συνελήφθη και εξορίστηκε έως το 1952. Στη συνέχεια και έως το 1954 εργάστηκε ως συντάκτης στην εφημερίδα «ΑΥΓΗ» απασχολούμενος με το οικονομικό και το ελεύθερο ρεπορτάζ. Το 1954 συλλαμβάνεται και πάλι, ενώ το 1955 δραπετεύει από τις φυλακές των Βούρλων και διαφεύγει στο εξωτερικό, όπου εργάζεται ως δημοσιογράφος. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συνεργάζεται με τις εφημερίδες «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ» και «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ».Το 1975 επιστρέφει στην Ελλάδα και εργάζεται στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στο εξωτερικό δελτίο και στην ΓΓΤΠ έως το 1993 οπότε και συνταξιοδοτήθηκε.
Ο Κώστας Λιναρδάτος, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ, διέγραψε μία λαμπρή πορεία στο χώρο της δημοσιογραφίας ενώ ταυτόχρονα αγωνίστηκε τόσο για την ελευθερία της πατρίδας μας όσο και για την κοινωνική πρόοδο. Ως άνθρωπος υπήρξε ευγενής, αγωνιστής, με βαθεία καλλιέργεια και έντονη διάθεση προσφοράς.
Το βιβλίο του “καταιγίδα”, το οποίο δεν πρόλαβε να δει, παρουσιάστηκε χτες στο Βιβλιοπωλείο.

http://www.kefalonias.gr/2015/08/kataigida-ena-vivlio-afieroma-stous-agones-tou-1940-parousiastike-sto-vivliopoleio-happy-house-sto-lixouri-kefalonias/